یوسفی و هزاردستانم و خونِ هر هزار دست بریده ام، گردن توست...

.تقدیم نوشت: به رفیقم مهدی پژوم، و آن شش کلمه ای که برای عاشقانه ی پیش نوشته بود.

. 

***

.
عزیزِ مصر نیستم، عزیزِ تهران هم، یا هیچ کجای دیگر... ولی میدانم عزیزِ دنیا میشوم، آن شب که تو بیایی... ما که قدمان به بازارِ شما نرسید یوسف جان، اینبار بیا و شما خریدار ما باش. کارِ سختی نیست. اینجا که مثل بازار شما شلوغ نیست عزیز. کنعانی که نباشی هیچ جا برایت شلوغ نیست. سیاه که باشی بازارِ هیچ شهری به رویت آغوش باز نمیکند. اینجا مرا جز این خواستنت - که میان شلوغیِ بازار برایت گفتم و نشنیدی - خریداری نیست... یک شب که خیلی دلم گرفته است، یک شب که همدستِ عقربه های ساعت شده، ایستاده است و نمیگذرد، یک شب مثل همین امشب، که نامهربان، سحر نمیشود که نمیشود، به خانه ام بیا. عقربه ها را ناز کن تا دوباره ساعت آغاز شود.اصلا عقربه ها را برگردان،انقدر تا به ساعتِ شلوغیِ بازار برسیم.به آن لحظه ها که دل در دلم نبود که دستت به دستم بدهد دست روزگار... یک شب به خانه ام بیا و بگو به پاسِ اینهمه سخت جانی ام اینبار تو آمده ای که خریدار من باشی... به رسمِ بازار برده فروشان بخواه دندانهایم را ببینی. اصلا تو بیایی که خواستن نمیخواهد، تو بیایی باز لب به خنده باز میکنم و میبینی که سپیدی دندانهایم را هزار قصه ی نگفته است با سرخیِ لبهایت. به رسمِ بازار برده فروشان بخواه پیراهن برکنم، اصلا تو بیایی پیراهن میخواهم چه کار؟ ای که الهی پیراهنم آغوشت... نشد که خانه چراغان کنم که می آیی، شبی بی چراغانی بیا، سایه ات که به درگاه بیفتد، دنیایی چراغان میشود، به همان سایه ات قسم... میگفتی دیوانه ای مثل تو تنها نمیماند، دیوانه ها همیشه خریدار دارند. بیا و ببین تنهاییِ دیوانه ای را که از همیشه تنهاتر است... تنهاتر است و دیوانه بیشتر... بیا و ببین که اینروزها دیگر کسی دیوانه نمیخواهد...  

از سیاهیِ این شب، چاهتر کجا بروم که تو را پیدا کنم یوسف جان؟... بیا و بگذار برای یکبار هم که شده تاریخ وارونه قصه کند. بگذار به خونخواهیِ تمامِ عاشقانه هایی که سیاهانِ تاریخ شبانه نوشته اند، برای یکبار هم که شده قصه اینجوری باشد که سپیدی بود که شبی دلش هوایِ سیاهش کرد... بیا تا تمام شود این قصه ی سپید و سیاه... روی حرف من حساب کرده اند، مرا شرمنده ی این عاشقانه ها نکن، من به این عاشقانه ها قول داده ام که می آیی...